Plymouth RoadRunner został wprowadzony na rynek w 1968 r. Kto go zobaczył, zakochiwał się od pierwszego wejrzenia.
Był zbudowany na podstawie ciężkich samochodów luksusowych, jak np. Plymouth Satellite i Plymouth Belvedere, ale był lżejszy od m.in. Plymoutha Barracuda. W przeciwieństwie do niektórych muscle cars, jak np. Chevy Corvette, został wykonany z najlepszej jakości materiałów, dlatego większość z RoadRunnerów przetrwało do tej pory. Road Runner co prawda różnił się aerodynamiką od innych muscle cars, ale był na tyle twardym samochodem, że każdy wybój na drodze był mu niestraszny. Poza tym był budowany bez elementów chromowanych, ze względu na potrzebę zmniejszenia jego masy.
W RoadRunnerze, o dziwo, standardowo była montowana 4-biegowa manualna skrzynia biegów.
Nazwa Plymouth'a nawiązywała do kreskówki o Strusiu Pędziwiatrze ;)
W 1970 r. postanowiono stworzyć skrzydlatą wersję RoadRunnera, tzw. Superbird, na potrzeby uczestnictwa w wyscigach NASCAR. Jego niezwykły kształt był ciekawą konstrukcją jak na tamte czasy. Superbird rozpędzał się do setki w 5,5 sekundy, dzięki silnikowi Super Commando 440 V8, a później 440 Six Barrel. W sumie powstało ich tylko 1920 sztuk i na tym poprzestano.
Na bazie RoadRunnera powstał Plymouth Duster, ale o nim będzie kolejnym poście.
beep, beep!
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz