Ford Thunderbird wszedł do produkcji w 1955 r., jako dwumiejscowy kabriolet i został sklasyfikowany jako "prywatny luksusowy samochód", czyli auto wysokiej jakości, luksusowe, a przede wszystkim praktyczne.
The Ford Thunderbird - an exciting original!
Nie był to samochód sportowy, tylko samochód osobowy. Po 1958 r. Thunderbird zyskał drugi rząd siedzeń, ale w 1977 r. zrezygnowano z tego pomysłu i powrócono do pierwotnej koncepcji coupe.
Ford Thunderbird został wyprodukowany łącznie w 11 generacjach, z małą przerwą w produkcji między 10 a 11 generacją.
Każda generacja T-bird's była niezwykła w swoim rodzaju - za każdym razem zmieniano jego styl i wygląd. Mimo, że mam ogromny sentyment do starych modeli, w tym wypadku ostatnia generacja Thunderbirda wygląda fantastycznie i chętnie bym takiego Fordzika umieściła w swoim garażu ;)
Thunderbird I generacji (1955-1957)
Thunderbird II generacji (1958-1960)
Thunderbird III (1961-1963)
Thunderbird IV (1964-1966)
Thunderbird V (1967-1971)
Thunderbird VI (1972-1976)
Thunderbird VII (1977-1979)
Thunderbird VIII (1980-1982)
Thunderbird IX (1983-1988)
Thunderbird X (1989-1997)
Dziesiąta generacja Thunderbirda miała być ostatnią. Produkcja zakończyła się dokładnie 4 września 1997 r.
Mimo to, Thunderbird powrócił na rynek po kilku latach, w 2002 r. Nowy Thunderbird stylistyką nawiązywał do modelu pierwszej generacji i był futurystyczną wersją tego modelu.
Na jedenastej generacji historia Forda Thunderbird się zakończyła. Zdecydowanie ta wersja jest moim ulubieńcem ;)
Chevrolet El Camino to wg mnie specyficzny pojazd. Z jednej strony muscle car (wersja SS) z drugiej pick-up. Ciekawe połączenie amerykańskiej klasycznej limuzyny z półciężarówką. Ja jestem na tak :)
Pierwsza produkcja El Camino została wprowadzona na rynek na przełomie 1959/1960 r. W sumie powstało 5 generacji El Camino. Drugą generację wprowadzono po kilkuletniej przerwie i powstawała w latach 1964-1967. Trzecia w latach 1968-1972, a czwarta między 1973 a 1977 r. Piąta i ostatnia generacja została wprowadzona w 1978 r. Ostatnie El Camino zjechało z taśmy produkcyjnej w 1987 r.
Druga generacja El Camino powstała na bazie Chevroleta Chevelle. Z kolei ostatnia generacja opierała się na platformie "G" General Motors.
El Camino było ściśle związane z Chevroletem Chevelle, dlatego powstało również w wersji SS (super-sport) z mocnym silnikiem L35 SS396 o pojemności ponad 6-litrów i mocy 450 KM.
Marka GMC wprowadziła swoją wercję El Camino pod nazwą GMC Sprint (1971 r.). W 1978 r. zmieniono nazwę na GMC Caballero.
GMC Sprint (brochure)
GMC Caballero (brochure)
Przez lata General Motors rozważał przywrócenie produkcji El Camino. W Australii powstał jego odpowiednik - Holden Ute. Mimo to, chyba zrezygnowano z tego pomysłu. Może jeszcze zmienią zdanie :)
Nie chcę nikogo krytykować, ale zauważyć można tendencję do podniecania się Mustangiem. Oczywiście, nic w tym strasznego, bo Mustangi to rewelacyjne gabloty. Problem w tym, że jarający się Mustangiem uważają się od razu za "fana" amerykańskiej motoryzacji. Ekhm! Od Mustanga jest jeszcze daleka droga. Zainteresowanie amerykańskimi krążownikami nie polega na polubieniu na FB strony Mustanga i podniecaniem się tylko i wyłącznie Mustangami, ale też na wiedzy o innych modelach. Wtedy można śmiało nazwać się fanem. Jednak najbardziej rozśmieszają mnie trochę głupowate laski, które powstawiają sobie zdjęcia Mustangów w tle, na profilowym czy gdzieś tam i jeszcze oznaczą serduszko...no ok, super fajnie ekstra, znalazła się "fanka", ale żeby jeszcze dziewczyna wiedziała coś na ten temat. A zazwyczaj jest tak, że jedyną rzeczą, którą wiedzą, to to, że to jest Mustang, ale że to jest Ford to już dla nich cieżka sprawa. Przykre ale prawdziwe. Wiem, że Mustang jest najbardziej popularny, ale trzeba umieć się odnaleźć.
Plymouth RoadRunner został wprowadzony na rynek w 1968 r. Kto go zobaczył, zakochiwał się od pierwszego wejrzenia.
Był zbudowany na podstawie ciężkich samochodów luksusowych, jak np. Plymouth Satellite i Plymouth Belvedere, ale był lżejszy od m.in. Plymoutha Barracuda. W przeciwieństwie do niektórych muscle cars, jak np. Chevy Corvette, został wykonany z najlepszej jakości materiałów, dlatego większość z RoadRunnerów przetrwało do tej pory. Road Runner co prawda różnił się aerodynamiką od innych muscle cars, ale był na tyle twardym samochodem, że każdy wybój na drodze był mu niestraszny. Poza tym był budowany bez elementów chromowanych, ze względu na potrzebę zmniejszenia jego masy.
W RoadRunnerze, o dziwo, standardowo była montowana 4-biegowa manualna skrzynia biegów.
Nazwa Plymouth'a nawiązywała do kreskówki o Strusiu Pędziwiatrze ;)
W 1970 r. postanowiono stworzyć skrzydlatą wersję RoadRunnera, tzw. Superbird, na potrzeby uczestnictwa w wyscigach NASCAR. Jego niezwykły kształt był ciekawą konstrukcją jak na tamte czasy. Superbird rozpędzał się do setki w 5,5 sekundy, dzięki silnikowi Super Commando 440 V8, a później 440 Six Barrel. W sumie powstało ich tylko 1920 sztuk i na tym poprzestano.
Na bazie RoadRunnera powstał Plymouth Duster, ale o nim będzie kolejnym poście.
Szafiarki mają swoje "looki dnia", gdzie pokazują swoje wypindrzone osoby, ja postanowilam zrobić u siebie i dla siebie serię CAR OF THE DAY :D
W miarę możliwości, prawie każdego dnia na blogu będzie pojawiać się post na temat jednego wypasionego krążownika. Dziś niestety nie mogłam się zdecydować, którego wybrać, ale może jutro coś mi z tego wyjdzie :P
Czyli "Mistrz kierownicy ucieka" i słynny Pontiac Firebird Trans Am rocznik 1977.
Ten model Pontiac'a był przez pewien czas szczytem moich marzeń i dłuuuugo był na tapecie w kompie. Cudowna sylwetka i ten feniks na masce. To było coś co mogłoby stać w moim garażu.
Ten kultowy Trans Am z silnikiem V8 o pojemności 6,6 litra, mocy 200 KM, drapieżnej sylwetce stał się legendą i zyskał ogromną popularność. Zwłaszcza, że była to edycja specjalna produkowana tylko w kolorze czarno-złotym. Przy zakupie był jak magnes - nie sposób było się mu oprzeć. Szczególnie gdy na kupującego "patrzyły" cztery kwadratowe reflektory.
Pontiac Firebird Trans Am '77 był jednym z najgorętszych muscle carów kolekcjonerskich dostępnych na rynku. W tej wersji stworzono ich niewiele i tylko kilka przetrwało w stanie nienaruszonym.
Patrząc na tego Firebird'a i jego historię, można zatęsknić za czasami lat 70.
Żyjemy w czasach, w których produkuje się samochody na jedno kopyto. Wszystkie wyglądają tak samo, nie wyróżniają się i nie zachwycają. Dla mnie właśnie takie są współczesne samochody.
Odkąd dostałam prawo jazdy, przeglądałam oferty i zastanawiałam się jaki pojazd sobie sprawić. Oczywiście jako dziecko obiecałam sobie, że jak będę kupować sobie auto, to tylko amerykana, bo zwykłym samochodem jeździć nie mam zamiaru. Jednak bardzo ograniczony budżet niestety uniemożliwił mi zakup jakiegoś muscle cara, mopara, czy w ogóle sprowadzenia wymarzonego krążownika zza oceanu. Dlatego poszukiwałam czegoś taniego, oszczędnego i jakoś wyglądającego.
Niestety poszukiwania moje skończyły się mega wnerwem, bo patrząc na te wszystkie auta, wniosek mam jeden - są gówniane i nie spełniają moich oczekiwań. Są tak nudne, że od samego patrzenia chce mi się ziewać. Nie jestem w stanie wybrać czegokolwiek, spośród tych wszystkich marek. Zawsze kończy się to na przeglądaniu Cadillac'a, Lincoln'a, Oldsmobil'a, Plymouth'a, Mustangów i Challengerów i wyobrażania sobie, że własnie takim autem pędzę w nieznane...
Cóż, tak się kończy fanatyzm amerykańskiej motoryzacji i przyzwyczajenie do jazdy amerykańskimi gablotami. Zaślepienie chromowanymi elementami, kanciastym nadwoziem i rykiem wielkiego big-block'a, skutecznie uniemożliwiło mi zainteresowanie się jakimś innym samochodem.
Jestem skazana na amerykany. I dopóki nie uzbieram odpowiedniej sumy, żadnego samochodu zapewne nie kupię. Bo obciążyła mnie klątwa własnej obietnicy, która skutecznie powstrzymuje mnie przed jakimkolwiek zakupem.
Tymczasem, nie pozostaje mi nic innego jak zadowolenie się służbową nudną KIA...
Na pewno każdy kojarzy serial z lat 80 "Knight Rider" - "Nieustraszony" i kultowego KITT'a :D Dla mnie to był najlepszy serial jaki kiedykolwiek wyprodukowano. I oglądałam go tylko i wyłącznie dla KITT'a! Jako mała dziewczynka wielokrotnie wyobrażałam sobie, że w swoim garażu mam dokładnie takiego KITT'a, który podwozi mnie do szkoły ;)
KITT - Knight Industries Two Thousand - czyli elektornicznie inteligentny moduł komputerowy, kontrolujący technologicznie rozbudowanego Pontiac'a Firebird Trans Am. "Zabawka" niestety fikcyjna, stworzona na potrzeby serialu.
K.I.T.T.
Fabułę zapewne każdy zna, więć nie będę się na ten temat rozpisywać. Tutaj interesuje nas "postać" Pontiac'a.
Był to Pontiac Forebird trzeciej generacji, wprowadzony na rynek pod koniec 1981 r. Produkcja tej generacji Firebird'a trwała przez 10 lat (do 1992 r.)
Trzecia generacja Firebird'ów dzieliłą się na trzy modele: Firebird (basic), Firebird S/E (wersja luksusowa) i Firebird Trans AM (wersja wysokiej jakości).
Trans Am jako KITT miał wiele spejalnych funkcji, takich jak np. Turbo Boost (co pozwalało mu osiągać mega prędkość i wykonywać skoki przez przeszkody), zdolnośc do samodzielnej jazdy, pasek skanera - umożliwiający KITT'owi widzenie wszystkiego dookoła (tak tak to ten czerwony pasek z przodu), a także "molecular bonded shell", czyli pancerne nadwozie odporne na wszelkie wybuchy, strzelaniny itd.
scanner
Funkcje KITT'a: Computer Al - superkomputer na kółkach, mózg KITT'a to mikroprocesor, który jest modułem pozwalającym na myślenie, uczenie się, komunikację i interakcje z ludźmi. W desce rozdzielczej miał system rozrywki. Pojemność KITT'a była nieograniczona.
Alpha Circuit - część głównego systemu sterowania, pozwalająca na kierowanie samochodem.
Molecular Bonded Shell - opancerzone nadwozie chroniące przed każdą bronią.
Pyroclastic Lamination - odporność na wysoką temperaturę.
Power System - zasilanie silnikiem turboodrzutowym z dopalaczami, kontrolowana komputerowo 8-biegowa skrzyna biegów turbodrive (przyśpieszenie 0-60 km w dwie sekundy). CHCE TO MIEĆ! :D
Turbo Boost - rakietki z powietrzem za przednimi oponami do podnoszenia samochodu do skakania w powietrze i omijanie przeszkód na drodze. Turbo Boost służyło też do przyśpieszenia do niewiarygodnych prędkości powyżej 322 km/h.
Voice Synthesizer (anharmonic) - moduł mowy i komunikacji, symulacja dzwięków, możliwość używania, oprócz angielskiego, hszpańskiego i francuskiego.
Etymotic Equalizer - system umożliwiający słyszenie dzwięków.
Olfactory Sensor - KITT mógł "czuć" zapachy i pobierać próbki zapachu za pomocą urządzenia zamontowanego w przednim zderzaku.
Microscanners - audiowizualne czujniki pozwalające na śledzenie i wyświetlanie sytuacji wokół samochodu.
Criuse Modes - tryby jazdy: normal cruise - Michael miał kontrolę nad autem; auto criuse - tryb automatyczny (KITT mógł jeździć sam); pursuit - szybka jazda; super pursuit - mega przyśpieszenie.
Silent Mode - uruchomienie silnika w niesłyszalny sposób, co pozwalało się zakradać.
Induction coil - wytwarzanie napięcia elektrycznego lub prądu np. elektryzowanie w celu obezwładnienia.
Flame Thrower - miotacz ognia.
Tear Gas Launcher - miotacz gazu łzawiącego i zasłony dymnej.
Ultramagnesium Charges - pole magnezowe wykorzystywane do poszukiwania wystrzelonych pocisków.
High Traction Drop Down - układ hydrauliczny podnoszące podwozie na lepszą trakcję (off-road)
Telephone Comlink - możliwość kontaktu z bazą, komunikacja z wykorzystanie wyświetlacza video.
Microwave Jammer - elektroniczny system zagłuszania innych systemów elektronicznych.
Microlock - blokowanie hamulców w innych pojazdach.
Surveillance Mode - wykrywanie ruchu, śledzienie ruchu; zbieranie schematów budynków, urządzeń w celu uniknięcia zagrożenia; monitorowanie i śledzenie transmisji radiowych i łączności telefonicznej; dopasowanie się do systemów komputerówych i pobieranie informacji, łamanie kodów dostępu.
Infraned Tracking Scope - monitorowanie położenia innych pojazdów w okolicy do 10 mil.
Bomb Sniffer - wykrywanie materiałów wybuchowych w odległości kilku metrów od pojazdu.
Medical Scanner - skaner medyczny monitorujący parametry życiowe.
Deflatable Tires - możliwość napełniania i opróżniania opon.
Fuel Processor - możliwość napędzania pojazdu każą cieczą palną.
Voice Stress Analyzer - przetwarzanie wypowiadanych głosów i określanie czy dane słowa to kłamstwo.
Seat Ejection System - wyrzutnia siedzenia.
Passive Laser Restraint System - ochrona przed szokiem po nagłym zatrzymaniu się.
Video Display Monitors - monitory odczytujące różną treść: graphic translator (szkicowanie podobizn) i anamorphic equalizer (zbieranie informacji wizualnych).
Computer Print Out - drukarka.
Money Dispenser - skarbonka" z pieniędzmi.
Ultraphonic Chemical Analyzer - skaner do analizy chemicznych właściwości róznych materiałów (odciski palców, pociski balistyczne)
Interior Oxygenator - zapewnienie powietrza kiedy pojazd znajdował się pod wodą lub w ziemi.
Two-Wheel Ski Drive - możliwość jazdy na dwóch kółkach.
Third STage Aquatic Synthesizer - możliwośc jazdy na wodzie.
Emergency Braking System - system spowalniający z super-prędkości,
Convertible Roof - możliwość zmiany na cabrio.
Comlink - komunikacja z KITT'em przez zegarek, który nosił Michael.
Homing Device - nadajnik naprowadzający na Michaela znajdującego się w niebezpieczeństwie.
F.L.A.G. Mobile Unit (The Semi) - łącznośc z naczepą do przewozu KITT'a.
interior
Istny samochód marzeń. Cudo na kółkach. Chciałabym go mieć naprawdę w swoim garażu, przydłaby się w każdej sytuacji, może nawet w chwilach zwątpienia :D
A na koniec jeden z moich ulubionych motywów, który często służył mi jako dzwonek w telefonie :D
Hot Rody kojarzą mi się głównie z teledyskami ZZ Top ;)
Hot Rod jest typowym amerykańskim pojazdem o dużym silniku do podnoszenia osiągów. Ich stylistyka nawiązuje głownie do Forda T i Forda A.
Nazwa Hot Rod ("gorący pręt") nie jest do końca jasna. Jednym z wyjaśnień pojęcia Hot Rod jest określenie "hot roadster", co oznacza roadstera (2-osobowe auto o sportowym charakterze) zmodyfikowanego pod kątem szybkości. Innym wyjaśnieniem pojęcia może być fakt, że w Hot Rodach modyfikowane są wałki rozrządu, określane jako "rod". Wałek rozrządu w tym wypadku jest czasem nazywany "hot stick" ("gorąca laska" ;) lub "hot rod".
Samo pojęcie Hot Roda pojawiło się w 1930 r., kiedy zaczęto ścigać się przerobionymi samochodami, po wyschniętym jeziorze południowej Kalifornii. Wtedy też zaczęto modyfikować budowę starych samochodów (głównie Fordów) - wymieniano lub usuwano dach, maskę, zderzaki, przednią szybę, błotniki, a także profilowano nadwozie i wymieniano silnik na mocniejszy. Także koła i opony były zamieniane na takie, dzięki którym Hot Rod miał lepszą przyczepność. W latach 50 określenie "hot rod" było dość obraźliwe, bo dotyczyło samochodów, które odbiegały wyglądem od "normalności". Na szczęście to się zmieniło i teraz Hot Rody budzą wiele emocji.
Hot Rody wpisały się w konwencję amerykańskiej kultury, choć budzi to wiele kontrowersji, ze względu na "niszczenie" zabytkowych pojazdów mających wartość historyczną - zamiast restaurować, tworzy się nowe "wynalazki".
Hot Rody stały się również bardzo popularne w Szwecji, gdzie jest największa liczba "fanatyków" amerykańskiej motoryzacji.
Z reguły Hot Rody są robione ręcznie. Jest to tzw. "custom built". Hot Rody muszą być wykonane bardzo starannie i utrzymane w dobrym stanie - po to by zwracać na siebie uwagę.
W obecnych czasach grupa miłośników Hot Rodów podzieliła się na dwie podgrupy. Pierwsza to tzw. "hot rodders" - swoje pojazdy budują z oryginalnych i starych części, druga - "street rodders" - budowa polega na użyciu głównie części nowych.
Fani Hot Rodów mogą dołączyć do organizacji zrzeszającej miłośników tych "gorących" autek: http://www.nhra.com/
"Kucyki", czyli tzw. Pony Cars to nic innego jak klasa samochodów. Historia Pony Cars sięga roku 1964 i jest równoznaczna z pojawieniem się Forda Mustanga.
Mustang = Kucyk Pony :D
Mianem Pony Car określa się sportowe coupe, zazwyczaj 2-drzwiowe, trochę podrasowane i wystylizowane, o mocnym silniku - oczywiście V8.
Mimo, że określenie Pony Car pojawiło się dopiero w 1964 r., to za pierwszego takiego "Kucyka" można uznać Forda Thunderbird z 1958 r. (wtedy jeszcze był dwumiejscowy, zanim Ford Motor Company zaprzestał jego produkcji - w zamian pojawiła się wersja luxury dla 4 osób). Jednak to Ford Mustang był wzorem dla innych producentów w tworzeniu Pony Cars. Odpowiedzią na Mustanga był model Chevroleta - Corvair (niezbyt ładny). Niestety Chevy Corvair nie dał rady Mustangowi. Dopiero wprowadzone w 1967 r. Camaro mogło konkurować z Mustangiem. Ale to wejście na rynek Plymoutha Barracuda przyćmiło sukces Mustanga jako "kucyka".
W zasadzie Pony Cars były podobne do Muscle Cars i budziły podobny entuzjazm wsród potencjalnych nabywców. Jednak Pony Cars były nieco wolniejsze i mniejsze od Muscle Cars. Głównymi markami, które określano terminem Pony Car to (oczywiście) Ford Mustang, Plymouth Barracuda, Chevrolet Camaro, Pontiac Firebird, Mercury Cougar, AMC Javelin, Dodge Challenger.
Ford Mustang
Plymouth Barracuda
Chevrolet Camaro SS
Pontiac Firebird
Mercury Cougar
AMC Javelin
Dodge Challenger
Kryterium uznania auta jako Pony Car jest:
1. stylowa i sportowa stylistyka - "long hoods, short decks and open mouth"
2. szeroki zakres opcji indywidualizacji samochodu - kto co chciał miał w swoim "kucu"
3. głownie młoda rzesza odbiorców
4. przystępna cena (?)
5. zmontowany z oryginalnych części koncernów motoryzacyjnych
Zastanawiające jest kryterium "przystępnej ceny" w obecnych czasach. Gdybym chciała sobie kupić nowego Mustanga, to mimo, że jestem potencjalnym odbiorcą, wcale mnie na niego nie stać. Ale wyjaśniając, ta "przystępna cena" dotyczy czasów kiedy mnie na świecie jeszcze nie było, czyli lata 60. Wtedy wartość dolara była sprzyjająca dla wszystkich. Obecnie mogę sobie tylko takie "my little pony" pooglądać na video :P
Kiedyś, kiedyś, kiedyś dwójka moich znajomych kłóciła się, kto pierwszy zastosował silnik V8 - Brytyjczycy czy amerykanie. Ja osobiście myślałam, że amerykanie. I tutaj pojawia się psikus.
No cóż. Tak naprawdę pierwszy silnik V8 pojawił się we Francji w 1904 r., co prawda głownie był stosowany w przemyśle lotniczym. Ale w 1905 r. francuski koncern Darraq wyprodukował specjalny samochód, właśnie z silnikiem V8, który miał posłużyć do pobicia rekordu prędkości.
Na przełomie 1905/1906 r. brytyjski koncern Rolls Royce wprowadził na rynek samochody z silnikiem V8, jednak były to tylko trzy egzemplarze. Tak naprawdę, brytyjski V8 się nie sprawdził (bo nie znali się na budowie tak wielkiego silnika ;) i zaprzestano dalszej produkcji.
W 1910 r. kolejny francuski koncern De Dion-Bouton wprowadził nowy silnik V8, który w 1912 r. został zaprezentowany w Nowym Jorku i zainspirował amerykańskich producentów do dalszych prac nad V8 (!).
I takim oto sposobem zaczęła tworzyć się historia amerykańskiego Big-Block'a :D
W USA pierwszy samochód z silnikiem V8 został wprowadzony w 1914 r. przez jedną z marek General Motors - Cadillac. Był to tzw. silnik L-Head. Cadillac był głównym wytwórcą silników V8, ale również inna marka GM - Oldsmobile - zaprezentowała swój 4-litrowy V8 (w 1916 r.). Także Chevrolet wprowadził własny 4.7-litrowy V8, jednak po fuzji z GM w 1918 r. zrezygnowano z V8 w Chevroletach i skupiono się na bardziej ekonomicznych silnikach.
Kolejnym twórcą był Henry Ford, który w 1932 r. zaprezentował kolejny sukces inżynierski - największy dostępny na rynku V8, czym wyprzedził konkurencję i technikę swoich czasów. Silnik Ford Flathead V8 był pionierskim silnikiem dla "hot rodów".
I to byłoby na tyle historii w tym wątku, może kiedyś powrócę do tematu V8 w innym kontekście i nie będę musiała uświadamiać znajomych, że whoopsiee! żadne nie miało racji ;)
Wniosek jest taki, że amerykanie nie są odkrywcami wszystkiego...
30 czerwca, Chevrolet Corvette obchodził swoje 60 urodziny. Dokładnie 30 czerwca 1953 r. rozpoczęła się produkcja Corvette pierwszej generacji (tzw. C1). W sumie General Motors wyprodukował sześć generacji Corvette. Obecnie trwają prace nad modelem siódmej generacji.
Produkcja Corvette
Pierwsza generacja (C1) powstawała w latach 1953-1962. Model ten produkowany był jako dwu-miejscowy kabriolet i był pierwszym samochodem koncepcyjnym na świecie. Model z 1953 r. posiadał silnik R6 o poj. 3860 cm³ i mocy 150 KM, był budowany "ręcznie" i tylko w kolorze białym. W 1954 r. rozszerzono kolorystykę nadwozia o niebieski, czerwony i czarny. Od 1955 r. zaczęto montować w Corvette silnik V8 jako jedną z opcji wyboru. W 1956 r. Corvette zaprezentowała swoją nową twarz - wcięcia boczne. W 1958 r. odświeżono wygląd Corvette i dodano poczwórne przednie reflektory. Zmieniono też deskę rozdzielczą i kierownicę. Na przełomie 1959 i 1960 r. zmniejszono ilość chromowanych elementów. Natomiast w 1961 r. przeprojektowano tył Corvette i nadano mu kształt kaczego ogona z czterema okrągłymi światłami. Model z 1961 r. był najszybszym w pierwszej generacji - miał moc 360 KM.
Druga generacja (C2) produkowana była w latach 1963-1967. Po dziesięciu latach pojawiła się zmodyfikowana wersja tzw. Sting Ray. W modelu tym całkowicie zmieniono styl nadwozia, które miało przypominać rekina - zwężona talia (tzw. "Boattail" w 1971 r. pojawiła się w Biuck Riviera). C2 posiadała również ukryte przednie reflektory. Corvette drugiej generacji zostało wyprodukowane w dwóch wersjach: kabriolet i coupe, jednak największym zainteresowaniem cieszył się właśnie coupe, ponieważ posiadało panoramiczną szybę imitującą kręgosłup. Model C2 napędzał silnik V8 o mocy 365 KM. W 1966 r. zamontowano silnik o mocy 430 KM. W 1967 r. doprojektowano zapasowe prostokątne przednie lampy i w tym też roku zakończono produkcję drugiej generacji.
Trzecia Generacja C3 - 1968-1982. Był to całkowicie nowy model z silnikiem V8 o mocy 350 KM, wzorowany na modelu Mako Shark Concept Car. Model z trzeciej generacji był pierwszy raz użyty w wyścigu Indianapolis 500.
Silnik i elementy podwozia zostały ściągnięte z Corvette C2, natomiast kształt i wnętrze było całkowicie nowe. Ze względu na kryzys paliwowy zmniejszono zakres mocy w silniku do 270 KM. Z okazji 25-lecia Corvette przedstawiono Corvette z nowym wnętrzem i zmienionym wyglądem tylnej szyby. W 1980 r. znów przeprojektowano kształt nadwozia i nadano mu bardziej aerodynamiczny kształt. W 1981 r. produkowano wersje z manualną skrzynią biegów do wyboru, aż do 1984 r. kiedy zakończono produkcję trzeciej generacji.
Czwarta Generacja C4, produkcja w latach 1984-1996. W związku ze zmianą trendów, Corvette pojawiło się w kolejnej odsłonie. Było napędzane silnikiem L83 (tzw. "small-block V8") o mocy 200-250 KM. W 1984 r. manualna skrzynia biegów powróciła w Corvette. Co prawda ta 4-biegowa okazała się wielkim problemem dla użytkowników, dlatego zastąpiono ją nowoczesną 6-biegową. Pierwotnie Corvette C4 była produkowana w wersji coupe. W 1986 r. wyprodukowano Corvette w wersji Convertible Indy 500 Pace Car - był to pierwszy kabriolet od 1975 r.
W 1989 r. przedstawiono wersję ZR1, przypominając światu, że Corvette jest samochodem sportowym, posiadającym silnik V8 o poj. 5740 cm³ osiągającym moc 367-405 KM. Specjalna edycja Corvette pojawiła się z okazji 40-lecia istnienia w 1993 r. i posiadała oryginalny czerwony lakier, haftowane oparcia i oznaczenia jubileuszowe. Rok 1996 był ostatnim rokiem produkcji C4. Z tej okazji Chevrolet wypuścił specjalną wersje Corvette Grand Sport w kolorze niebieskim z przechodzącym przez środek białym pasem. Był to ukłon w stronę oryginalnego GS z 1963 r.
Piąta Generacja C5 - 1997-2004. Nowa wersja Corvette została mocniej wyprofilowana konstrukcyjnie i była trochę sztywniejsza. Wbudowany do C5 "small-block" V8 został całkowicie przeprojektowany. Początkowo miał moc 345 KM ale zwiększono ją do 350 KM. W pierwszym roku produkcji Corvette była dostępna w wersji coupe, mimo że platforma została zaprojektowana pod kabriolet, który i tak wrócił w 1998 r. W 2001 r. pojawiła się wersja Z06 zastępująca ZR1 z silnikiem LS6 o mocy 385 KM, który rok później miał moc 405 KM. Model Z06 miał sztywniejsze zawieszenie i był lżejszy co pozwalało na większe osiągi.
szósta generacja C6 - 2005-2013. Przy produkcji tej generacji skupiono się na właściwościach jezdnych, aby jazda była bardziej komfortowa na co dzień (na polskich drogach to ciężko;) Poza tym w tym modelu zastosowano pierwszy raz od 1962 r., niechowane przednie reflektory. Budowa Corvette C6 sprawiała wrażenie zwartej i szybkiej. Zastosowano tutaj 6.0 l. silnik V8 o mocy 400 KM.
W 2006 r. wersja Z06 otrzymała silnik V8 "small-block" o pojemności 7.0 l. (LS7) miał moc 512 KM. Ta wersja była największym "small-block'iem" oferowanym przez General Motors. W 2007 r. powrócono do produkcji modelu ZR1. W 2008 r. lekko odświeżono Corvette. Poprawiono 6-biegową manualną skrzynię biegów.
Historyczna nazwa Corvette Grand Sport powróciła w 2010 r. wraz z nową wersją modelu, która zachowała wiele cech Z06. Ostatnia Corvette generacji C6 wyjechała z produkcji w lutym 2013 r.
Siódma generacja C7 - od 2014. Prototyp modelu C7 zaprezentowano w styczniu 2013 r. w wersji "Stingray", nieprodukowanej od 1976 r. Corvette 2014 będzie posiadała ponad 6-litrowy silnik V8 o mocy 450 KM. Do wyboru będzie skrzynia biegów 7-biegowa lub 6-biegowa, która umieszczona jest z tyłu auta. Corvette C7 miała być w sprzedaży od sierpnia 2013 r. ze względu na przypadającą 60 rocznicę powstania modelu. W związku z tą rocznicą wydania zostanie specjalna wersja Premiere Edition.
Corvette jest znana jako "zabawka dla starców" (old man's toys). Według statystyk w 2012 r. kupującymi okazali się mężczyźni w wieku powyżej 55 roku życia. Dyrektor marketingowy Chevroleta podsumował to w ten sposób: "Nobody wants to be seen driving an old man's car, but everybody wants to be seen driving a young man's car."
.jpg)
